De titel zegt het eigenlijk al. Twee jaar terug ging ik samen met een groep vrienden op zoek naar de mooiste muziekhal van Europa. Het was een doel dat we voor onszelf gesteld hadden om door middel van een interrail ticket door Europa te scheuren. We wilden al heel lang met een groepje op stap door Europa, maar we hadden geen goede reden om dat te doen. Het groepje bestond uit tien mensen, allemaal vrienden van elkaar vanuit het Architectuur circuit. Alle tien studeerden we aan de TU Delft, maar dan in verschillende jaarlagen. Dit was het geval totdat ik samen met vier anderen van het groepje een lezing bijwoonde van Rem Koolhaas, oprichter van het befaamde architectenbureau OMA. Hij besprak zijn, toen net opgeleverde Casa Di Musica in Portugal. De muziekhal was onderdeel van een prijsvraag die OMA een jaar of twee geleden had gewonnen. Het minimalistische uiterlijk van het gebouw inspireerde veel mensen van mijn vriendengroep. We waren al een tijdje terug naar een voorstelling geweest in De Doelen, Rotterdam. Dit was een geweldige ervaring, maar voornamelijk door de muziek. Het design van een muziekhal brengt unieke design opties met zich mee. De architect is namelijk niet vrij om zomaar wat te bedenken zoals bij veel andere projecten wel de norm is. Akoestische eisen aan de hal maken dat deze een bepaalde vorm krijgt. Hier moet de architect een mooi jasje omheen bedenken, of de complete hal door middel van materiaal en vorm op een unieke wijze linken aan het exterieur.

De ronde van Europa

Mede door bovenstaande redenen besloten we destijds om een tripje te maken rond Europa om te kijken naar welke andere interessante halen we konden opsporen. Hiervoor begonnen we met een stedentrip Porto, om Casa Di Musica in levende lijve te bezichtigen. Vervolgens namen we de trein naar Rome waar we een openluchttheater zouden bijwonen in een eeuwenoud theater. De reis zouden we vervolgens afsluiten in Torun, een vrij onbekende stad in Polen, maar waar een van de meest aparte concertgebouwen van de wereld staat: het CKK. Het gebouw bestaat vrijwel volledig uit beton en kleine stukjes natuursteen. Deze worden samengevoegd in de unieke geometrische vorm van het gebouw. De hoekige structuur doet denken aan de poten van een low-poly spin die je omsluit als je midden in de zaal zit. De totale interrail trip duurde drie weken, voor elk van de gebouwen hadden we dus een goede zes dagen extra om de stad waarin ze zich bevonden nog eens goed te bestuderen. Ik kan het iedereen aanraden. Ook al ben je geen fan van architectuur, dan kan je je nog steeds vermaken met de schitterende klanken die de musici voortbrengen.